افتتاح پروژه های عمرانی ،دوای دردمردم یا بلای جان مردم

مقدمه:

با نگاهی گذرا و اجمالی  می توان به این نتیجه رسید که ،سیمای امروزی شهر قزوین(دارالمومنین)،به مثابه سیمای بیماری صعب العلاجی  است که از هر طرف  مورد آماج و حملات جراحان یا   به اصطلاح کارشناسان مربوطه قرار گرفته است.  دلیل  بر ادعای ما نیز سوارشدن بر خودروی وطنی  و گردش درشهر و مشاهده نابسامانی در پروژه های عمرانی  است  که در نگاه هر بیننده ای این ذهنیت تداعی می شود که ،گوئیا قزوین به یک کارگاه بزرگ عمرانی تبدیل شده است.

ما با سیمای سال های قبل قزوین کار نداریم،سیمای قزوین در سال 94 سیمای آشفته بازاری است که هر طرف را که چشم می نگرد کارگاه عمرانی علم شده تا مشکلات ترافیکی  و ... مردم حل شود .اگر حل شود ،امید که این گونه باشد.

البته ذکر این نکته ضروری است که کلنگ زنی و افتتاح هر پروژه ای در شهر مبین این ادعاست که دست اندرکاران  امر در جهت رفاه حال شهروندان به صورت ویژه  و تمام وقت سعی و تلاش خویش را در راستای اهداف از پیش تعیین شده  دو صد چندان خواهند کرد و شهروندان نیز قدردان زحمات شان بوده و هستند.

این نکته را نیز نباید غافل بود که ایجاد تسهیلات برای رفاه حال مردم وظیفه ذاتی شهرداری است،تسهیلاتی که به معنای واقعی  موجب حفظ جان و رفاه مردم باشد نه اینکه بلایی برای جان مردم باشد. مردمی که  همواره عملکرد مسئولین  را در معرض نقد و بررسی و نگاه و قضاوت خود  قرار می دهند و قطعاً این رویکرد شهروندان می تواند  سازندگی پیشرفت ،آبادانی شهر  راتقویت نماید.

اما سخنی با شهردار محترم و سخت کوش قزوین،آیا به راستی هدف از کلنگ زنی و افتتاح پروژه های عمرانی­ در مناطق چندگانه شهر قزوین بهبود سیمای شهر و رفع معضلات ترافیکی و تبدیل شهر به یک کلان شهری است که قبلا وعده داده بودید؟به راستی چقدر تلاش شده در افتتاح پروژه ها کیفیت را فدای کمیت نکنیم؟

جناب آقای شهردار،این نکته را نباید فراموش کرد که در کنار بهبود وضعیت اقتصادی و فضای کسب و کار که در اولویت اصلی مردم قرار دارد ، ارائه خدمات عمرانی ،فرهنگی و شهری مناسب و ارزان به همه مردم به ویژه اقشار ضعیف، فراهم کردن بستر فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و استفاده از ظرفیت‌های مردمی چون سازمان‌های مردم‌نهاد،گسترش سرانه ورزشی و فضای سبز  از اولویت هایی است که ارائه مطلوب و دقیق آن از وظایف اصلی هر شهرداری است.

امااینکه صرفاً پروژه‌ای را افتتاح کنیم و مردم نتوانند از آن استفاده کنند؛

اینکه پروژه ای راافتتاح کنیم و درست فرهنگ سازی نکنیم؛

اینکه پروژه ای را افتتاح کنیم اما به صورت ناقص؛

اینکه پروژه ای را افتتاح کنیم اما همه معترض،گناهی نابخشودنی است و همه دستگاه‌های اجرایی شهر باید نهایت توجه و دقت را در این زمینه داشته باشند

حال ما با گشتی در شهر تعدادی از پروژه های افتتاح شده را به صورت اجمالی عنوان می­کنیم که سال ها از افتتاح آنها می­گذرد اما گاهاً نقص در آن ها را می توان به  عینه مشاهده کرد:

1-پل  7 دی خیابان نادری،هدف از اجرای این پروژه کاهش بار ترافیکی  از چهار راه نادری به سمت خیابان آزادی بود که متأسفانه  بعد از افتتاح همچنان ترافیک در خیابان نادری و خیابان آزادی  بیداد می کند که خود به خود منجر به افزایش و معضل ترافیکی شده و این امر بار ترافیکی را به خیابان های اطراف کشانده و و  منجر به ایجاد استرس و بار روانی برای شهروندان گردیده است.

2-حد فاصل میدان اول مینودر به میدان مادر،بعد از افتتاح چند ساله هنوز بلوار مذکور از عدم روشنایی  رنج می برد،به گونه ای که هر چند وقت شاهد تصادفات شدید به دلیل عدم روشنایی بوده و هستیم.

3-پل عابر پیاده­رودر دوراهی همدان ،(روبه روی ایستگاه های تاکستان و اقبالیه)علی­رغم ترافیک و تصادفات شدید در این منطقه به دلیل عبور و مرور شهروندان از میله های  وسط خیابان ،هیچگونه  تدابیری در جهت رفع ترافیک در این زمینه صورت نگرفته است(می­توان موانع  جدیدی در محل مد نظر به کاربرد و یا فرهنگ  سازی دقیق در این زمینه کرد).

4-صدور ساخت مجتمع های تجاری در مرکز شهر،همانگونه که مستحضرید قزوین در سال های اخیر در همه شئون و امور رشد چندانی کرده ،گاه این رشد بی برنامه بوده و هیچ گونه تدبیری در این زمینه اندیشیده نشده است،من جمله هجوم شهروندان از نقاط شمال و جنوب شهر به مرکز شهر بابت وجود مراکز ومجتمع های تجاری است  که خود معضلات و مشکلاتی را ایجاد نموده است،صدور پروانه ساخت و ساز مجتمع های تجاری در قلب قزوین خود به خود بر معضل ترافیکی افزوده که به زودی زود قابل حل نیز نمی باشد. و از همه مهم تر اینکه خیابان های  این شهر همان خیابان های قدیم است که هیچ تغییری نکرده فقط­ برتعداد ماشین­ها اضافه گردیده است.ما می توانیم برای جلوگیری از ورود جمعیت به مرکز شهر  در شهرک­هایی­ مثل مینودر،کوثر، پونک، جانبازان و ...به دنبال صدور مجوز ساخت و ساز مراکز تجاری با ارائه شرایط و امکانات بهتر ،باشیم.که این خود نقش مهمی در کاهش معضل ترافیک خواهد داشت. چیزی که این روز ها عکس آن را عمل کرده ایم. نگرانی ما زمانی افزون خواهد یافت که  برج تجارت در میدان میر عماد افتتاح یابد،که در صورت برنامه ریزی نکردن از جهت بروز  آسیب های احتمالی به سخت سنگ معضلات ترافیکی و ... برخوردخواهیم کرد  و آن وقت باید زانوی  غم به بغل گرفت و گفت "خود کرده را تدبیر نیست."

حال خود قضاوت کنید آیا افتتاح بعضی از پروژه های در شهر قزوین موجب رفاه حال مردم گردیده یا بر معضلات اجتماعی افزوده یا به عبارت دقیق تر دوای درد مردم بوده یا بلای جان مردم شده؟قضاوت با خود مردم.

و سخن پایان اینکه ما نیز قدردان زحمات کلیه دست اندرکاران امر در توسعه عمران و آبادانی شهر هستیم،اما به عنوان شهروند خالی از لطف ندیدیم تا از دید خود به اندک معضلات شهر اشاره کنیم،باشد که نقد ما زمینه ساز رفع عیوب و برطرف کردن نقص ها باشد.

ورزش جنوب شهر پیش به سوی سراشیبی .

 *چند روزی درگیر پیدا کردن مطلبی واسه  ورزش جنوب شهر  بودم ،سخت درگیر،چون باید طبق قول و قرار،رسالت نویسندگی مان که همان  نقد و بررسی وضعیت ورزش استان است را به نحو احسن انجام       می دادم.

1- بر حسب اتفاق یاد کوچه پس کوچه های جنوب شهر و پهلوانان مدال آور اما فراموش شده و قهرمانان کوچ کرده به پایتخت و شهرهای دور و نزدیک  این منطقه افتادم".یاد نوجوانان و جوانان دیروز و بزرگسالان و میانسالان امروز.دلم به حال نوجوانان امروز بیشتر سوخت ،چرا که دیروز حداقل نیمی از فضاها و امکانات ورزشی در مرکز و یا حداقل  جنوب شهر تمرکز داشته و قابل استفاده برای همه  بود ،اما امروزه حتی در مرکز شهر هم اثری از آن امکانات حداقلی نیست چه برسد به جنوب شهر.

2-  تا چند سال پیش مناطقی چون پونک ، جانبازان ، مینودر ، کوثر و .... وجود نداشتند، لاجرم  اثری از فضاها و امکانات ورزشی هم  در این مناطق نبود،اما با شروع ساخت و سازها  و  سکونت افراد،علم کردن پایه سوله های  سالن های ورزشی در اولویت برنامه های مسئولین مربوطه قرار گرفت، تا اینجای کار هیچ گونه بحثی نداشته و نداریم ، قبول، ما قبل از جواب دادن شما قانع شده و جواب خود را گرفتیم ،اینکه با احداث منطقه جدید بالطبع نیاز به سالن ها و امکانات ورزشی احساس  گردد بر هیچ کس پوشیده نیست ،اما یک سوال از مدیران و مسئولان شهر؟آیا خبری از وضعیت سالن ها و فضاهای ورزشی در جنوب شهر که از قدیم وجود داشته ،دارند؟ مباد روزی سالن های تازه تأسیس  شده به حال و روز سالن های قدیم بیفتند؟آیا سری به سالن های قدیم شهر زده اید؟ گرد و غبار سکوهای پیر  شهرهنوز هم با آدمی مأنوس هستند  و حرف ها در سینه دارند،حرف هایی از جنس گلایه،به راستی چرا ؟چرا باید به این حال و روز افتاده باشند؟کجایند آن سالن های قهرمان ساز؟کجایند آن پهلوانان ؟ما که به همین سالن ها هم قانع بودیم، مگر جز این است  که مردم این منطقه به روحیه قناعت مشهورند؟ تملق هم نیست،هنوز عنفوان نوجوانی خویش را فراموش نکرده ام ،دورانی که بعد از فارغ شدن از  درس و مدرسه به امید ورزش به سالن ها پناه می بردیم،چه بلای بر سر سالن پیر شهر ،تختی ،افتاده،در مشاجره بین میراث فرهنگی و اداره ورزش گوئیا تختی  به مثابه کودک یتیمی است که در این بین گیر کرده و نفس های آخر خود را می کشد.سالن بعثت که به تازگی در اختیار بخش خصوصی است،ورزشگاه معلم که در اختیار آموزش و پرورش است ،راستی از مصلی چه خبر ؟اختلاف بین اداره اوقاف و شهرداری در خصوص مصلی به کجا انجامید؟این روز ها از مصلی فقط نام و پنجاه بدرش مانده و بس.قدیم الایام حداقل از زمین خاکی مصلی استفاده می شد ،امروزه  فریاد همین زمین را می توان از پشت فنس ها شنید.هیچ خبر دارید که جوانان جنوب شهر به طور اعم از زنان و مردان ،و به طور اخص ورزشکاران برای ورزش کردن به کدامین سالن باید پناه ببرند؟از مرکز شهر به سمت پایین شهرچندین و چند خیابان قدیمی پر جمعیت وجود دارد،؟با یک حساب سر انگشتی و سوال از مرد شماره یک ورزش استان، که خود از گوش شکسته ها و بر آمده از همین منطقه می باشد،می خواهیم بدانیم چند سالن با حداقل  امکانات در این مناطق وجود دارد؟ این منطقه به لحاظ وسعت و جمعیت زیاد و همچنین موقعیت جغرافیایی دارای جایگاه ویژه ای  بوده و می باشد و در عین حال دارای سرانه ی(بیشتر نباشد  کمتر هم نیست) بسیار خوبی به خصوص در بخش فرهنگی و ورزشی .اما کدام امکانات ؟کوسرانه؟

3- "هدف ما کم کردن فاصله مناطق شمالی و جنوبی شهر است ".شعار تکراری مسئولین بعد از کسب منصب ریاست.به راستی در تخصیص اعتبارات از جهت  فراهم کردن امکانات ورزشی  فاصله ای مشاهده نمی گردد؟ امید که این گونه باشد. مسئولین محترم،درخواست های مردم جنوب  شهربه هیچ عنوان زیاده خواهی نیست بلکه مطالبات به حقی است که خود را مستحق آن می دانند. این منطقه همواره خاستگاه و مهد پرورش قهرمانان بوده و هست.

4-از دیرباز تا کنون همواره چهره های شاخص این مناطق در عرصه های ورزشی  ملی و بین اللملی خوش درخشیده اند.تقدیم چندین و چند شهید ورزشکار برآمده از همین مناطق به نظام و انقلاب مدال افتخار ابدی است برای شهروندان، بالاخص برای مناطق محروم شهر،مسئولین محترم باید در امر خدمتگذارای به این  منطقه با احساس مسئولیت بیشتر در انجام وظایف خود عمل نمایند.

5-نباید فراموش کنیم که توجه اساسی شهرداری  و اداره کل ورزش استان به توسعه ورزش شهروندی باید به عنوان نقطه مقابل با آسیب های اجتماعی سرلوحه کاری بوده  و به دور از سلیقه های شخصی و توجه به دارا بودن جامعه جوان و پرانرژی در این مناطق به منظور توسعه ورزش همگانی لزوم شناخت و آگاهی از ظرفیت ها و امکانات و تجمیع عوامل تاثیرگذار در ورزش  به منظور ایجاد شادی و نشاط در بین شهروندان  مورد توجه قرار داده شود. چون مطالعات جامعه شناسان نشان داده است که کمبود امکانات فرهنگی، ورزشی در ارتکاب بزه در جوامع بسیار موثر است و جوامعی که از امکانات رفاهی، فرهنگی، تفریحی و مذهبی بیشتری برخوردار بوده‌اند ارتکاب بزه و جرم در آنها کمتر به چشم می‌خورد و بالعکس جوامعی که از این امکانات بهره کافی ندارند بیشتر مستعد ارتکاب بزه هستند.پس یادمان باشد در گرایش جوان به ارتکاب بزه به سهم خود مسئولیم و پاسخگو.

سخنی با مدیر عامل محترم سازمان پارک ها و فضای سبز قزوین.

52روز و اندی از ثبت تیتر مقاله با عنوان"تجهیز وسایل تفریحی و بازی بوستان ها یا وعده سر خرمن مسئولین؟" در وبلاگ و سایت قزوین امروز گذشت ،اما دریغ از یک حرکت یا جوابیه ای در راستای روحیه نقدپذیری و مسئولیت پذیری از برای دلگرمی،گوئیا مسئولین روحیه پاسخگویی خویش را فراموشی نموده اند و یا اهرم فشار و ارزشیابی مدیریت بر اینان نیست که به سادگی آب زلال می گویند و می نویسند و مصاحبه می کنند اما به مرحله عمل که می رسد برای دوستان می شود اسباب زحمت.

دوست بزرگوار ما به دنبال جوابیه نیستیم، به دنبال عمل به وعده هایی هستیم که فقط لاف می زنید.لااقل در وفاداری و عمل کردن ثابت قدم باشید.

فصل تابستان در آستانه خداحافظی است و شما در وعده وعید خویش در خصوص تجهیز و ایمنی پارک ها و فضای سبز بد قول شده و نمره مردودی گرفتید(حداقل از نگاه من).لطفاً اندکی تأمل کنید و بیندیشید ،به مصاحبه تان در ویژه نامه استانی روزنامه همشهری در خصوص تجهیز پارک ها .

جناب مدیر،مردم هوشیارند و ناظر بر اعمال شما،مباد روزی اتفاقی بیفتد و شما جوابی نداشته باشید که این نابخشودنی خواهد بود .

لطفاً به وعده های داده شده خویش در این خصوص تیک بزنید.

تجهیز وسایل تفریحی و بازی بوستان ها یا وعده سر خرمن مسئولین؟

*نکته: خرداد یعنی گرما ،پایان امتحانات ،آغاز اوقات فراغت،آغاز مسافرت ها ،شروع فوق برنامه های  ورزشی  و از همه مهمتر خرداد یعنی هجوم به سمت پارک ها  و فضاهای سبز شهری .

بعد از یک روز شلوغ کاری و رهایی از دود و دم وسایل نقلیه در ساعات پایانی عصر به اتفاق خانواده  به پار ک ملت قزوین رفتیم ،پارکی در دل شهر باوسعتی در حدود  چند هکتار با  فضای سبزی در حد متعادل و متعارف .در یک چشم بر هم زدن  بازیگوشی ها و شیطنت های دوران جوانی و نوجوانی ام در ذهنم تداعی شد،پارک قدیمی تر و درختان مسن تر  و قسمتی  از سنگ فرش ها همان سنگ فرش های قدیم بودند که زیر پای قدمهای عابران و بی توجهی مسئولان مربوطه شکسته و خورد شده بود،بااصرار دخترم  به بازیگاه پارک رفتیم،به لحاظ سخت افزاری و فیزیکی وسایل بازی زیادی درآنجا وجود داشت ،اما  چه فایده ؟وسایل بازی که بعضی از آنها قدیمی و از کار افتاده و از همه مهمتر ازجنس فلز بودند که وجودشان فقط جنبه مزاحمت و دهان پر کنی داشت ،دهان پر کن از این جنبه که در ذهن هر رهگذری در نگاه اول   کثرت وسایل  بازی در بازیگاه تداعی می شود و می اندیشد که پارک مذکور علاوه بر وسعت  هکتاری  از لحاظ تجهیزات وسایل بازی کودکان نیز غنی می باشد،در حالیکه اینگونه نبوده و نمی باشد. به عینه می شد مشاهده کرد که وسایل بازی  به جای تجهیز و تعمیرفقط رنگ زده شده بودند، که این امر به مثابه آب در هاون کوبیدن است.در این حین و گیر و دار،به یکباره یاد مطلب ضمیمه همشهری قزوین مورخه 2/3/94 افتادم مطلبی باعناون" استاندارد سازی تجهیزات پارک ها  و زمین های بازی در ایران ".آنجا که از سوی مسئول محترم پارک ها و فضای شهر قزوین عنوان شده "تجهیزات بازی و ورزشی  و تفریحی بوستان ها  و پارک های استان به صورت روزانه و مستمر موردبازدید قرار می کیرند" .حال یک سوال؟به راستی چنین چیزی صورت می گیرد؟البته ناگفته نماند ما منکر زحمات دوستان فضای سبز نبوده و نیستیم ،امااجازه بدهید که در این زمینه و حداقل در این مورد قانع نشده و نشویم .مگر می شود به صورت روزانه (توجه بفرمائید،روزانه)بازدید صورت بگیرد اماهیچ اقدامی در  جهت رفع نقایص وسایل بازی انجام نگرفته باشد؟ .اگر بازدید روزانه و استاندارد  سازی وسایل بازی پارک ها  تعبیری متفاوت برای دوستان دارد که هیچ ،در غیر اینصورت ،خطر هر لحظه در کمین کودکان ما و صد البته خود شماست، به راستی از پارک سنگی مینودر چه خبر ؟لابد وسایل آنجا هم استاندارد شده؟و یا پارک رز راه آهن؟ یاپارک دهخدا که بعضی از وسایل فلزی آنجا  سالیان سال است که زیر نور وآفتاب پوسیده و زنگ زده اما همچنان  مورداستفاده همشهریان عزیز قرار می گیرد.

دوستان،مسئولین محترم،ما به دنبال متهم کردن نبوده و نیستیم ،دنبال گرفتن جوابی هستیم که قانع شویم.مبادا خدای ناکرده عنوان گردد  که ما کار می کنیم و عده ای از همشهریان  اموال عمومی را تخریب می کنند، که این جواب جوابی است سر بالا، ما قبول داریم که همشهریان باید در نگهداری اموال عمومی کوشا باشند اما گاهی اوقات مشاهده گردیده که بسیاری از وسایل از یک سال پبش به حال خود رها شده که این امر پسندیده نیست.

و یا جواب داده نشود که عوامل محترم اجرایی سازمان  به نوبت  وسایل را تجهیز می کنند. خب درست،اگر به نوبت است پس چرا در این چند ساله هنوز اقدامی صورت نگرفته؟یعنی هنوز زمان تجهیزفرا نرسیده؟همه پارک هایی که نام برده شده نقص وسایل بازی شان از یک سال پیش عیان بوده است . از همه اینها که بگذریم نباید فراموش کنیم که سازمان استاندارد نیز می تواند تا حدودی مقصر در این زمینه باشد مگر غیر این است که ایمن سازی  تجهیزات شهر بازی ها  جزو خدماتی است که مشمول استاندارد اجباری در همه مراحل تولید و بهره برداری است؟بنده فکر می کنم سازمان استاندارد نیز در این زمینه کوتاهی کرده است.بهتر است دوستان محترم سری به پارک های مذکور بزنند .

آیا به راستی باید باور کنیم که در همه پارک ها  کف پوش های نرم  و مناسب استفاده شده؟بازی کودکان بر روی آسفالت  گرم تابستان و سرد زمستان  و کف پوش های غیر ایمن در بعضی از بازیگاه ها من جمله پارک پامچال مینودر خلاف  این ادعا را اثبات  می کند.

باز هم عنوان می کنم هدف ما نقد است ،نقد سالم .منکر زحمات روزانه زحمت کشان عرصه فضای سبز مناطق نیستیم ،اما نباید فراموش کنیم که  ارائه خدمات بهتر جزو وظایف مسئولین  است و نقص در هر یک از امور ارائه شده به عنوان کم کاری محسوب می شود.