سخنی کوتاه با مدیر اداره برق شهر محمدیه

روزگارانی است که زیباشهر دیروز  قزوین به الگوی شهرسازی و معماری و پایلوت فرهنگی و زیبایی امروز تبدیل شده شهری  که آرامش در آن حکم فرماست و دود ودم را در آن جایی نیست.

          *بر حسب اتفاق و برای دید و بازدید  اقوام در ایام نوروز به شهر محمدیه رفتیم، پاکی هوا و شرایط جوی بارانی و بی خبری دود و دم ماشین هوس پیاده روی در شب را دل مان افکند،شهری با فضای سبز تعریف شده و متناسب با فضای سرانه، نورپردازی متناسب  از برای زیباسازی شهر تا متناسب با نام وزین زیباشهر دیروز و محمدیه امروز باشد،و خانه های یک دست با معماری های عالی و نماهای متناسب با فرهنگ اسلامی،وجود مساجد جامع و صاحب الزمان در میادین مهم شهر و از همه مهمتر استقرار ادارات در کنار هم  گویای یک دستی و اتحاد مسئولین شهر برای رفع مشکلات شهروندان شهر داشت.باید دست مریزاد  و احسنت گفت بر مدیران این شهر،گویا مسئولین ادارات شهر در پیشبرد اهداف عالیه شهر کوشا بوده و تلاش مضاعف دارند. اما شهر باهمه قشنگی و مزایای نام برده دارای نقاط ضعفی بود و انتقاداتی  نیز  بر آن واردبود.

                * گفتیم انتقاد،بد ندیدیم تا اداره برق شهر را سیبل انتقادی خود قرار دهیم،البت که مسئولین امر بر خویش   می قبولانند که هدف از نقد نقد سازنده است نه تخریب مسئولین و شخصیت ها.

به هرحال،بد ندیدیم تا روشنایی کم سوی یکی از بلوارهای اصلی شهر را به عنوان موضوع انتقادی بیان کنیم،

قبل از ورود به اصل مقال،خالی از لطف نیست که بدانیم، در فضاهای شهری به دو منظور تأمین روشنایی و نورپردازی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر بحث زیبایی شناسی مهمترین انگیزه ی روشن نمودن فضاها در شب، ایجاد ایمنی و حس امنیت است.
*همانگونه که مستحضرید،روشنایی مطلوب و مناسب با ایجاد وضوح دید برای مردم و روشن نمودن نقاط کور، پنهان و جرم خیز موجب راحتی و آسایش شهروندان برای حضور در فضاهای شهری می شود. البته لازم به ذکر است که برای دستیابی به حس امنیت، میزان خاصی از روشنایی مد نظر است. چه بسا فضاهایی را چنان ناشیانه روشن می کنند که بیش از آنکه احساس امنیت را در فرد ایجاد نمایند، احساس تحت نظر بودن را القا می کنند. ، در مبحث روشنایی بخشیدن به فضاها تنها دستیابی به ایمنی و امنیت محیط مدنظر است که این امر در ارتقاء کیفیت محیطی فضاها امری ضروری ولی ناکافی است. به همین خاطر ایجاد یا تقویت سایر کیفیات محیطی لازم از طریق نورپردازی فضاها تأمین می گردند.

*اگر گذرتان به بلوار یا میدان امام حسین به میدان ساعت(اگر اشتباه نکرده باشم) شهر محمدیه افتاده باشد مشاهده می کنید که عدم نور کافی یا وجود نور کم سو و بی کیفیت در بلوار مذکور ذهنیت را به کل شهر تعمیم خواهد داد اینکه قدم به شهری بی روح و سرد و کم تحرک  گذاشته ایم در حالی که واقعیت چیز دیگری است ،و    خیابان های دیگر وضعیتی به مراتب بهتر دارند ،اما باید اذعان­ کردکه، نور نامطلوب در این بلوار وضعیتی به مراتب بدتر از عدم روشنایی دارند.البته ما منکر ارائه خدمات اداره برق شهر محمدیه نیستیم اما این انتظار را از مدیران ارشد اداره برق مذکور داریم که نسبت به این قضیه حساس باشند تا خدای ناکرده از این به بعد در بلوار و خیابان مذکور و بعضی از خیابان ها به دلیل عدم نور کافی  شاهد تصادفات واتفاقات ناگوار نباشیم.

بر همگان واضح و مبرهن است که،روشنایی معابر شهر نقش مهمی برای رانندگی در ساعات شب خواهد داشت و تاریکی معابر، هم ایمنی خیابان‌ها را کاهش داده و هم خطر بروز تصادف را مضاعف خواهد کرد..

دوستان ،مدیران و مسئولین محترم،همه ما نیک می دانیم که نور یکی از اجزای مهم در رانندگی ایمن است. نبود نور در تاریکی شب، عوارضی همچون افزایش حوادث، تصادفات، جرایم و بزهکاری و کاهش امنیت اجتماعی را در پی دارد از این رو استاندارد کردن نور معابر شهر، اهمیت بسیاری دارد.
ایجاد بستر مناسب و امن برای زندگی شبانه شهری و ارتقای کیفیت بصری، طراحی و نورپردازی فضاها بسیار مهم است.
 نور برخی از معابر به قدری ضعیف است که حتی امکان دیدن عابران پیاده با لباس‌ها ی تیره برای رانندگان فراهم نیست و خطر برخورد عابران پیاده با خودروها را تشدید می‌کند.

چه خوب است دستگاه‌های مسئول با بازدید میدانی و سنجش میزان روشنایی، برای استانداردسازی روشنایی معابر شهر تلاش کنند.
از نکات قابل تذکر دیگر نیز وجود سیم برق های گاهاً لخت و بیرون زده شده از تیرهای چراغ برق  است که افزایش برخورد تصادفی کودکان از سر بازیگوشی یا بعضاً بزرگسالان با سیم ها را افزایش داده و احتمال برق گرفتگی راافزایش خواهد داد.

فراموش نکنیم که مسئولیت هر اتفاقی که در معابر تاریک برای شهروندان رخ دهد، گاهاً متوجه دستگاه‌های مسئول خواهدبود.

چه خوب است شرکت برق محمدیه  باتشکیل تیمی متخصص بر ضرورت نصب چراغ‌های استاندارد در معابر شهر اقدام نماید و قبل از نصب چراغ‌ها، نور مورد نیاز معبر را تعیین کرده و براساس نیاز، روشنایی را تأمین کند.
با توجه به این‌که بعضی از کارکنان شهرداری به صورت شبانه روزی و بعضی از ادارات بر حسب کار پیش آمده  بسیاری از فعالیت‌های خود را در ساعات شب انجام می‌دهند، تامین روشنایی مناسب از ضروریات و بدیهیات است ،و باید بر این مهم واقف باشیم که جان انسان برای مهم ارزشمند است و ما مسئول جان افراد هستیم.
زمانی که معابر شهر از نور کافی برخوردار نباشد، بسیاری از شهروندان علاقه‌ای به حضور در شهر نخواهند داشت،و این بی روحی شهر را افزون تر خواهد کرد.

و سخن پایانی اینکه حیف است شهری با این زیبایی و نورپردازی عالی  به علت کم نور بودن بعضی از بلوارها و خیابان هایش  بی روح جلوه داده شود.

سنگ فرش پیاده روهای قزوین و شاه طهماسب صفوی.

 

در میان انبوه جمعیت  بازدید کننده از میراث به جای مانده از پیشینیان قزوین، این کهن شهر باستانی، قدم گذاشتن و گام برداشتن بر ســنگ فرش پیاده روهای مشرف به این میراث، به مثابه قدم گذاشتن بر روی تلی از گل و لایی است زیر سنگ فرش ها، که شاید و لابد قدمتی به قدمت شاه طهماسب صفوی دارند،و به همین دلیل است که اکثر شهروندان بالاخص و نیز عده ای از مسافران گلایه داشته  و شاکی بودند از وضعیت بحرانی پیاده روهای شهر.و به ناگاه یاد واپسین روزهای سال 94افتادم ،روزهایی که اگر به دقت نگاه می کردی شاهد تردد مردم در گوشه خیابان ها می شدی تا پیاده روها،(البته علاوه بر ایراد برسنگ فرش پیاده روها باید استانداردنبودن پیاده رو ها را نیز اضافه نمود که این خود نیاز به مطلب مفصلی است که بعدها به آن اشاره خواهیم نمود)آری اکثر مردم تردد از خیابان ها را بر قدم نهادن بر پیاده روها ترجیع می دادند، که از دلایل مهم آن می توان  به شکستگی و وجود آب داخل سنگ فرش هایی دانست که دیگر تبدیل به نخاله خیابانی شده اند تا سنگ فرش،سنگ فرش هایی که در شرایط جوی بد آب و هوا بالاخص در مواقع بارش باران همشهریان را با مشکلاتی گریبانگیر می کرد،به گونه ای که به ناگاه با قدم گذاشتن بر روی آن­ها هر آنی منتظر شلیک تلی از آب به سوی دیگر افراد بودند ،پس به ناچار خطر عبور و پیاده روی بر خیابان را بر قدم گذاشتن بر پیاده رو که به یک باره پایی در آن فرو می رفت را ترجیع می دادند.

آری در این پیاده روها که قدم برمی داری، نیازی نیســت کــه گوش هایت را تیز کنی، حتی سرو صدای  ناشی از انبوه خودروهــای در حال حرکت در خیابان هم نمی تواند باعث شود که صدای موزاییک هایی را که با هر بار قدم برداشــتن روی آنها تق و لق شــان درمی آید، نشنوی.

اینجــا عالی قاپوست،یکی از اماکن گردشگری ،واقع در مرکز شهر،یکی از  پیــاده روهای مذکور، یکــی از همان ده ها پیاده روهای شــهرمان که شکستگی و کهنگی  موزاییک هایشان حاکی از شکایت هایی است که فریاد می زنند، اما فریادرسی نیست، وقتی عابران روی ســنگ فرش های ایــن پیاده روها گام برمی دارند، صدای تق و لق آنها آهنگ ناخوشــایندی اســت که گوش هایشان را می آزارد این سرنوشت بسیاری از پیاده روهای شهرمان است  و درست زمانی که شهرداری های مناطق بایدتدبیری می اندیشیدند دست روی دست گذاشته و نمره مردودی را در این زمینه کسب نمودند.

از وضعیت دیگر پیاده روهای قزوین چیزی نگوییم که حال و روزشان خوش نیست؛

اینجا خیابان امام خمینی(ره )و ما درپیاده روی خیابان مذکور و نزدیک پروژه ملی سعد السلطنه و جشنواره بین المللی (قابل توجه،بین المللی) هستیم ،وضعیت پیاده رو و سنگ فرش ها اسفناک است و گل و لای و جمع شدن آب زیر سنگ فرش ها حاکی از درد بی توجهی مسئولین مربوطه است .

نوروز تمام شد و پیاده روهای مورد اشاره در ذهن عده ای تیزبین به جای ماند،بیایید پروژه بهسازی و مناسب ســازی پیاده روهــای قزوین را برای سال جاری در دســتور کار خود قرار دهید و شــهر را از شــر پیاده روهای غیراستاندارد و ناایمن برهانید، اگرچه ما منکر خدمات شهرداری در امر پیاده روسازی و مناسب سازی در دیگر خیابان ها نبوده و نخواهیم بود که چنین امری بی انصافی است،

اما به ما حق بدهید نسبت به سنگ فرش پیاده رو خیابان هایی که انبوه گردشگران بالاخص توریست ها تردد می کردند و خوشبختانه یا متاسفانه سنگ فرش های زمخت و بی کیفیت و شکسته زیر توجه مسافرین به اماکن تا حدودی مفقود شده بود ،معترض باشیم،

 تا کی باید در انتظار پیاده روهایی بود که با صرف هزینه های هنگفت،عملیات مناسب سازی آن ها انجام که می شود دوام درستی ندارند و خیلی هایشان دوباره پر از چاله و درشتی شده که لذت پیاده روی رااز شهروندان

گرفته است و به طور جدی نیاز به مرمت و بهسازی مجدد دارند،بی شک گلایه های  ناتمام شهروندان بارها و بارها به گوش مسئولین رسیده،اما آیا رسیدگی شده؟ آیا حتما باید گزارشی از شکستن یا پیچ خوردن پای شهروندی به گوش مسئولین برسد تا به فکر تعمیر و بهسازی پیاده روهایی تخریب شده شهر بیفتند؟

بســیاری از منتقدان عملکرد شهرداری قزوین بالاخص شهرداری های مناطق در حوزه بهســازی و مناسب ســازی پیاده روهای شهر، نداشتن تجربــه و تخصــص لازم را حلقه مفقــوده در بروز نواقص و مشکلات به وجودآمده در بهســازی برخــی پیاده روهای شهرمان می دانند .

پیــاده روی خیابان امام خمینی(ره)،میدان آزادی،خیابان نادری،)،حد فاصل چهارراه خیام به چهارراه فردوسی،چهارراه فردوسی به میدان عدل و ... مصداق روشــنی از این وضعیت است.  در بعضی از خیابان های شهر  عمر عملیات بهسازی پیاده رو ها کمتر از 3 یا 4 سال بیشتر نیست اما تخریب تدریجی ســنگ فرش های این پیاده رو مشــکلاتی را برای تردد شهروندان به وجود آورده .

به نظر شما چه عاملی باعث به وجود آمدن چنین اتفاقاتی شده است ؟پیمانکاران بی تجربه؛ مصالح بی کیفیت یا عدم نظارت کافی و دقیق و اصولی بر پیمانکاران؟

دوستان حال ســنگفرش های پیاده روهای شهر ناخوش است؛

گاهی اوقات این ذهنیت ایجاد می شود که به نظر می رسد آنچه بیــش از تجربه، تخصص و مهارت و تعهد برای شهرداری ها برای اجرای بهسازی اولویت دارد،این است که پیمانکار مذکور کار اجرایی را با کمترین هزینه به اتمام برساند، حتی اگر این کار به بهای استفاده از مصالح بی کیفیت، سمبل کاری، طولانی شدن روند کار اجرا و در نهایت ارائه کاری نه چندان باکیفیت و نداشتن ضمانت عمری طولانی تمام شود.

 *و مخلص کلام اینکه؛

*مگر نه این است که داشــتن پیاده روهایی در شأن عابران پیاده مطالبه ای هر چند کوچک از مجموعه حقوق شــهروندان یک شــهر از مســوولان شهری است؟پس بهتر است شهرداری ها با درک اهمیت و توجه به جایگاه پیاده روها در زندگی شهری، موضوع بهســازی و مناسب ســازی پیاده روهای شهر را در اولویت پروژه های اجرایی خود قرار دهند، ضروری است شهرداری های مناطق شهری با در نظــر گرفتن بودجــه ای که در این بخش و در واقع از جیب شــهروندان تامین می شــود ،در ارائه امور عمرانی  با کیفیت کوشا باشند.