تجهیز وسایل تفریحی و بازی بوستان ها یا وعده سر خرمن مسئولین؟

*نکته: خرداد یعنی گرما ،پایان امتحانات ،آغاز اوقات فراغت،آغاز مسافرت ها ،شروع فوق برنامه های  ورزشی  و از همه مهمتر خرداد یعنی هجوم به سمت پارک ها  و فضاهای سبز شهری .

بعد از یک روز شلوغ کاری و رهایی از دود و دم وسایل نقلیه در ساعات پایانی عصر به اتفاق خانواده  به پار ک ملت قزوین رفتیم ،پارکی در دل شهر باوسعتی در حدود  چند هکتار با  فضای سبزی در حد متعادل و متعارف .در یک چشم بر هم زدن  بازیگوشی ها و شیطنت های دوران جوانی و نوجوانی ام در ذهنم تداعی شد،پارک قدیمی تر و درختان مسن تر  و قسمتی  از سنگ فرش ها همان سنگ فرش های قدیم بودند که زیر پای قدمهای عابران و بی توجهی مسئولان مربوطه شکسته و خورد شده بود،بااصرار دخترم  به بازیگاه پارک رفتیم،به لحاظ سخت افزاری و فیزیکی وسایل بازی زیادی درآنجا وجود داشت ،اما  چه فایده ؟وسایل بازی که بعضی از آنها قدیمی و از کار افتاده و از همه مهمتر ازجنس فلز بودند که وجودشان فقط جنبه مزاحمت و دهان پر کنی داشت ،دهان پر کن از این جنبه که در ذهن هر رهگذری در نگاه اول   کثرت وسایل  بازی در بازیگاه تداعی می شود و می اندیشد که پارک مذکور علاوه بر وسعت  هکتاری  از لحاظ تجهیزات وسایل بازی کودکان نیز غنی می باشد،در حالیکه اینگونه نبوده و نمی باشد. به عینه می شد مشاهده کرد که وسایل بازی  به جای تجهیز و تعمیرفقط رنگ زده شده بودند، که این امر به مثابه آب در هاون کوبیدن است.در این حین و گیر و دار،به یکباره یاد مطلب ضمیمه همشهری قزوین مورخه 2/3/94 افتادم مطلبی باعناون" استاندارد سازی تجهیزات پارک ها  و زمین های بازی در ایران ".آنجا که از سوی مسئول محترم پارک ها و فضای شهر قزوین عنوان شده "تجهیزات بازی و ورزشی  و تفریحی بوستان ها  و پارک های استان به صورت روزانه و مستمر موردبازدید قرار می کیرند" .حال یک سوال؟به راستی چنین چیزی صورت می گیرد؟البته ناگفته نماند ما منکر زحمات دوستان فضای سبز نبوده و نیستیم ،امااجازه بدهید که در این زمینه و حداقل در این مورد قانع نشده و نشویم .مگر می شود به صورت روزانه (توجه بفرمائید،روزانه)بازدید صورت بگیرد اماهیچ اقدامی در  جهت رفع نقایص وسایل بازی انجام نگرفته باشد؟ .اگر بازدید روزانه و استاندارد  سازی وسایل بازی پارک ها  تعبیری متفاوت برای دوستان دارد که هیچ ،در غیر اینصورت ،خطر هر لحظه در کمین کودکان ما و صد البته خود شماست، به راستی از پارک سنگی مینودر چه خبر ؟لابد وسایل آنجا هم استاندارد شده؟و یا پارک رز راه آهن؟ یاپارک دهخدا که بعضی از وسایل فلزی آنجا  سالیان سال است که زیر نور وآفتاب پوسیده و زنگ زده اما همچنان  مورداستفاده همشهریان عزیز قرار می گیرد.

دوستان،مسئولین محترم،ما به دنبال متهم کردن نبوده و نیستیم ،دنبال گرفتن جوابی هستیم که قانع شویم.مبادا خدای ناکرده عنوان گردد  که ما کار می کنیم و عده ای از همشهریان  اموال عمومی را تخریب می کنند، که این جواب جوابی است سر بالا، ما قبول داریم که همشهریان باید در نگهداری اموال عمومی کوشا باشند اما گاهی اوقات مشاهده گردیده که بسیاری از وسایل از یک سال پبش به حال خود رها شده که این امر پسندیده نیست.

و یا جواب داده نشود که عوامل محترم اجرایی سازمان  به نوبت  وسایل را تجهیز می کنند. خب درست،اگر به نوبت است پس چرا در این چند ساله هنوز اقدامی صورت نگرفته؟یعنی هنوز زمان تجهیزفرا نرسیده؟همه پارک هایی که نام برده شده نقص وسایل بازی شان از یک سال پیش عیان بوده است . از همه اینها که بگذریم نباید فراموش کنیم که سازمان استاندارد نیز می تواند تا حدودی مقصر در این زمینه باشد مگر غیر این است که ایمن سازی  تجهیزات شهر بازی ها  جزو خدماتی است که مشمول استاندارد اجباری در همه مراحل تولید و بهره برداری است؟بنده فکر می کنم سازمان استاندارد نیز در این زمینه کوتاهی کرده است.بهتر است دوستان محترم سری به پارک های مذکور بزنند .

آیا به راستی باید باور کنیم که در همه پارک ها  کف پوش های نرم  و مناسب استفاده شده؟بازی کودکان بر روی آسفالت  گرم تابستان و سرد زمستان  و کف پوش های غیر ایمن در بعضی از بازیگاه ها من جمله پارک پامچال مینودر خلاف  این ادعا را اثبات  می کند.

باز هم عنوان می کنم هدف ما نقد است ،نقد سالم .منکر زحمات روزانه زحمت کشان عرصه فضای سبز مناطق نیستیم ،اما نباید فراموش کنیم که  ارائه خدمات بهتر جزو وظایف مسئولین  است و نقص در هر یک از امور ارائه شده به عنوان کم کاری محسوب می شود.